Ingerencja Marii

Kiedyś, bardzo dawno temu, ktoś nazwał Marię obrzydliwie .

Obrzydliwsze było tylko to co zamierzałem z nim zrobić.

I zrobił bym, ale Maria powstrzymała mnie:

- Czemu chcesz mu to zrobić - powiedziała - przecież oboje wiemy, że się myli...

- Wtedy stało się to, co zwykle, gdy Maria ingeruje:

Ubyło zła.

Spacer

Maria wzięła mnie pod ramię i wyszliśmy na spacer.

Miałem nawet zaoponować, bo znowu ten mróz piękny i śnieg niespotykanie biały a ja taki chłodny w środku. Nie chciałem Marii urazić niedosytem wrażliwości.

Wymyślałem preteksty , zmyślałem niemożliwości, udawałem durnia.

Jednym słowem byłem sobą, jak rzadko.

Maria zna mnie, jednak, na wskroś, a nawet i na przestrzał, i powiedziała bez ogródek:

- Nie kręć, wiem, że jesteś zmarzlakiem, ale nie bój się, jak zmarzniesz, to cię przytulę.

Zgodziłem się i wyszliśmy.

I stało się - zaraz za progiem - zmarzłem.